środa, 27 kwietnia 2011

Kółko Gier Wszelakich

Udało mi się wczoraj wpaść do CKiS w Krzeszowicach na spotkanie Kółko Gier Wszelakich, prowadzonego przez mojego dobrego znajomego, Seniora. Jest on planszówkowym maniakiem. Kiedyś również miłośnikiem gier fabularnych (od czego odszedł z braku czasu). W każdym razie jak było na KGW?

Po pierwsze jest głośno. Dzieciaki w wieku od podstawówki do liceum przekrzykują się myśląc nad grami. Tym razem udało mi się zagrać w większą ilość gier, również swoich. Gdy weszłam te 7 minut po czasie już kilkanaście osób rozsiadło się przy grach. Cztery czy pięć siadło przy Dominionie. Senior uczył dzieciaki Le Havre. A reszta sięgnęła po nieśmiertelnego Jungle Speeda. Ja wyciągnęłam 51. Stan i dwójkę Zombiaków. Znalazłam wolnego jeszcze uczestnika klubu i rozegraliśmy partię Zombiaków. Ludzie przegrali, pomimo wyciągnięcia z talii "Karty Zastępczej" i "Amerykańskiego shitu". Drugą partię zagrałam z Seniorem, z którym kiedyś twardo graliśmy w pierwszą część, a nawet poprowadziliśmy turniej. Grając na pełne talie ponownie wygrały Zombiaki. Odczucia nadal pozostały dziwne. Jednak w jedynkę grało się lepiej.

Ponieważ kolejne, spóźnione dzieciaki wyciągnęły Galaxy Truckera, mogliśmy ponownie z Seniorem zagrać w coś innego. Zdecydował on, że tym razem rozłoży mnie w 51. Stan. Wylosowaliśmy frakcje; ja - Nowy Jork, Senior - Gildię kupców. Jako, że miałam szczęście i w pierwszym rzucie dostałam "Ciężki sprzęt", a następnie drugi w kolejnej turze, udało mi się dosyć szybko rozbudować. Grę skończyliśmy w 4. lub 5. turze z wynikiem 35 do 26 dla NJ. Dzieciaki w tym czasie zwinęły Zombiaki i z ciekawością przyglądały się naszej rozgrywce.

Potem przyszedł czas na Scrabble. Senior je lubi, a ja nigdy nie grałam, więc skorzystałam z okazji. Oczywiście przegrałam z kretesem, ale nigdy nie byłam dobra w krzyżówkach.

Na pół godziny przed końcem spotkania, gdy dzieciaki skończyły grać w Le Havre, dosiedliśmy się z nimi do partyjki Jungle Speeda. Co prawda, zasady jakie wprowadził Senior, są trochę inne od tych, które ja sama stosuję, niemniej udało mi się nie przegrać z kretesem.

I tak po trzech godzinach posprzątaliśmy po sobie i poszliśmy do domu. Mi udało się zagrać w nową grę. Pokazałam nowym osobom gry, których wcześniej nie znali. Zobaczymy co będzie dalej. Może dzieciaki zechcą kiedyś zagrać w gry fabularne, jak to było te 11 lat temu, gdy ja pierwszy raz przyszłam do Klubu Fantastyki prowadzonego przez Seniora?

Kółko Gier Wszelakich

Narmo

piątek, 8 kwietnia 2011

Nośniki muzyki

Od jakiegoś czasu chodzi mi po głowie temat rozwijającej się technologii i zacofanie pod tym względem w branży muzycznej. Mieliśmy kiedyś płyty winylowe (ok, niektórzy nadal maj), potem kasety magnetofonowe, a od 30 lat płyty CD. W sieci krążą tzw. "pirackie" wersje utworów w różnych formatach (najpopularniejszy jest mp3). Muzyczne wydawnictwa w formie nagrań audio-wideo możemy znaleźć na płytach DVD, czasem Blu-ray. O ile Blu-ray jest technologią dosyć nową, to reszta tak naprawdę należy do przeszłości.

Jeśli chodzi o jakość to zwykłe CD bije na głowę popularne mp3. Więc dlaczego tak mało osób inwestuje w oryginalne wydawnictwa? Bo płyty CD są "duże", nieporęczne i chodzenie z discmanem to "wstyd". Powiedzmy sobie szczerze - mp3 wgramy w mały "psi-bździ" i możemy słuchać wszędzie. I tutaj CD przegrywa na całej linii. W takim razie co jest przyszłością fonografii? Bo przecież przydałby się nowy nośnik przystosowany do dzisiejszych standardów, a te różnią się od tych sprzed 30. lat.

Pomyślmy... Mp3 jest popularne. Ale odtwarzacze Mp3 już są. Wydawać muzykę w tym formacie? Tracimy jakość i przede wszystkim dajemy możliwość łatwego rozpowszechniania nagrań. Poza tym, jak wydawać w tym formacie? Sklepy mp3 już są. A firmy fonograficzne tylko w ten sposób mają sprzedawać muzykę? Osobiście tego nie widzę. Może na CD? Odpada, bo przecież za duża ta płyta. Na kartach pamięci? Jest to jakiś pomysł, ale jak je zabezpieczymy przed kopiowaniem? W sieci zawsze będą krążyć kopie nagrań, ale mp3 jest niedoskonałe i koneser lub fan skusi się w końcu na oryginał. Szkoda tylko, że w formie CD rzadko go słucha.

Powiem Wam, jak ja widzę dalszą ewolucję nośników muzyki. Najmłodszą technologią i najdynamiczniej się rozwijającą, jaką widzę ostatnimi czasy, jest technologia oparta na azotku galu (czyt. Blu-ray, LED). Weźmy i nagrajmy album w wysokiej jakości (być może nawet trochę lepszej jak na CD) na płycie Blu-ray. Nagranie na płycie CD zajmuje ok. 500-600Mb, płyta Blu-ray ma poejmność ok 25Gb. Odetnijmy to co zostaje puste i mamy nośnik, który może być przyszłością.

Plusy:
- mała wielkość nośnika
- wysoka jakość nagrania

Być może trzeba by poczekać chwilę, aż firma Ammono wyhoduje większe kryształy GaN, co pozwoli jeszcze bardziej kopnąć technologię miniaturyzacji i stworzyć przenośnie odtwarzacze, do tego typu płyt.

Tak wygląda mój pomysł na przyszłość fonografii. Zobaczymy jak to się faktycznie potoczy.

Narmo