Klanarchia: Wierzchowce cz.1 - najczęściej spotykane

Niezwykle ciekawym i barwnym tematem na sesji Klanarchii mogą być wierzchowce. Już w podręczniku mamy założenie o ich wielkiej różnorodności. Na Rubieży spotkamy nie tylko konie i osły, do których jesteśmy przyzwyczajeni przez inne systemy fantasy. A jak to może wyglądać w praktyce? Postaram się odpowiedzieć na to pytanie posiłkując się zarówno podręcznikiem, jak i własną wyobraźnią.

W tej części postaram się przybliżyć te najczęściej spotykane wierzchowce na Rubieży.

Konie

Podręcznik na różne sposoby przekazuje nam, że jednak "klasyczny" koń jest najpospolitszym wierzchowcem na Rubieży. Widzimy je na ilustracjach wizualizujących członków Unii (str. 72, 116), jak również znajdujemy wzmiankę o ich popularności na Stepach i w Dominacie Ebionitów (str. 277). Ubarwmy jednak trochę nasze koniki. Najprostszą rzeczą jest dodanie w umaszczeniu pasków. Nawet dzisiaj na wolności żyją przodkowie naszych udomowionych rumaków, które pręgowane mają przedramiona i podudzia (spójrzcie sobie np. na naszego Konika Polskiego). Nic również nie stoi na przeszkodzie, by w jego krwi płynęła jakaś część zebry (w końcu Starożytni mieli zoo, czyż nie?) i w ten sposób możemy kombinować z kolorami pasków, które pokrywają konika. Jednak pójdźmy o krok dalej. Załóżmy, że któryś z rodziców naszego mustanga pochodzi z Strefy Rozkładu. Dzięki temu jego umaszczenie może być praktycznie dowolne. Dodatkowo nawet możemy wprowadzić drobne deformacje ciała i otrzymać np. jednorożca.

Shigi

Jak możemy wyczytać w podręczniku (str. 259, 277) są to mięsożerne dwunożne jaszczury, które w małych stadach przemierzają pólnocno-zachodni teren Szarej Równiny, by raz na kilka lat udać się w miejsca lęgowe na moczarach. Patrząc na mapę łatwo można wywnioskować, że można je spotkać jako wierzchowce zarówno na północnym skraju Czeluści, u podnóża Ostrych Szponów, lecz również na granicy z Wyżyną Wichrów i Przedgórzem Kurhanów. Co za tym idzie na ich grzbietach znajdziemy i Unitów, lecz również Kultystów Wielkiego K (tych zamieszkałych na południu Wyżyny Wichrów), a być może nawet druidów, nie mówiąc oczywiście o dzikich klanach. Same tereny lęgowe są zagadką, bo mogą to być zarówno okolice Deszberu, jak i Kraina Jezior (choć ta druga opcja jest mniej przekonująca).



Niestety w podręczniku zabrakło choćby jednej ilustracji shigów, więc ze spokojem sumienia możemy sobie je wyobrażać na najróżniejsze sposoby. Przyjmijmy również, że shigi to ogólna nazwa, pod którą kryją się różne rasy jaszczura (tak jak w przypadku konia). Stąd wniosek, że poszczególne rasy mogą znacząco różnić się zarówno wielkością, budową i umaszczeniem.