Kiedyś, dawno temu, w MiMie albo Portalu (czasopismach) był dołączony króciutki erpeg o krasnoludkach (choć moja pamięć jest zawodna i jeśli się mylę, to proszę mnie naprostować; niestety sprawdzić nie mam jak, bo noje egzemplarze tych czasopism czekają w piwnicy na przeprowadzkę). Systemik ten był mroczny, na skroś słowiański i absolutnie nie nadawał się dla dzieci (a przynajmniej tak się zapisał w mojej pamięci).
"Jagodowy Las" nie ma z tym powyższym nic wspólnego. Gra jest prościutka i dość delikatna w założeniach. Zresztą autorka poleca granie z dziećmi już od 3 roku życia. Gracze wcielają się w Strażników, młode krasnoludki, które pomagają mieszkańcom Jagodowego Lasu. Strażnicy wykonują w lesie różne misje, by odkryć kim chcą być w przyszłości. Misje są różnorodne - być może Strażnicy będą musieli zebrać ziarna traw na chleb, a może pomóc rannej sarence, być może w potrzebie będzie porzucony w lesie pies? Już samo to daje możliwość pokazać rodzicom, że warto pomagać, że w lesie nie wolno śmiecić czy porzucać zwierząt. Pytanie tylko czy potrzebna jest tam mechanika?
No właśnie. Mechanika jest prościutka. Jej opis skupia się przede wszystkim na tworzeniu postaci. Losujemy tu predyspozycje, które definiują postacie praktycznie w całości. Mamy również generator przygód, co z pewnością przyda się na początku, bo dorośli erpegowi gracze, są jednak przyzwyczajeni do siekanki. A tu raczej będą przygody bezkrwawe. Być może, gdy bardziej się wgryzę w tematykę literatury dziecięcej, tych pomysłów będę mieć więcej.
Gra ma również bardzo ciekawą oprawę graficzną. Ilustracji nie jest dużo, ale są spójne ze sobą i dość szczegółowe. Czy się będą podobać? Kwestia gustu.
Gra jest dostępna za darmo w wersji cyfrowej. Za kilkanaście złotych można również kupić wersję drukowaną. Dostępne są również dodatki, z którymi jeszcze nie udało mi się zapoznać. Ogólnie rzecz biorąc polecam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz